Fot. KIK

Miejsce w tabeli: 9

Punkty: 23  (5 – 8 – 9)

Bramki: 30 – 48

Najlepsza strzelczyni: Tabitha Chawinga (15 goli)

Piłkarka sezonu: Tabitha Chawinga

Największe rozczarowanie: Adelaide Gay

Przedsezonowa prognoza: 12. miejsce

Sezon w pigułce: Absolutny beniaminek wniósł na pierwszoligowe boiska mnóstwo entuzjazmu i … Tabithę Chawingę, która zgodnie z przewidywaniami okazała się kluczem do pozostania Kvarnsveden w najwyższej klasie rozgrywkowej na kolejny sezon. Napastniczka z Malawi jest jedną z niewielu osób, która może żałować, iż tak fenomenalny sezon ma za sobą Pernille Harder, gdyż gdyby nie kapitanka reprezentacji Danii, to właśnie piłkarka Kvarnsveden najpewniej odebrałaby na koniec roku wszystkie nagrody indywidualne. Chawinga zaimponowała już na inaugurację, kiedy to raz po raz ośmieszała wręcz defensywę Vittsjö, a w następnych meczach nie dość, że nie spuszczała z tonu, to potrafiła wznieść się na jeszcze wyższy, nieosiągalny dla większości poziom. Drobny dołek przytrafił jej się w drugiej połowie czerwca, ale i on miał swoje dobre strony, gdyż chyba właśnie wtedy w Borlänge doszli do wniosku, ze jedną piłkarką ekstraklasy można nie uratować. Podczas letniej przerwy ekipę z Dalarny wzmocniły Elisabeth Addo oraz Tiffany Weimer, które wraz z Chawinga utworzyły niesamowicie niebezpieczny, ofensywny tercet, dzielnie wspierany przez Toohey, Elnicky oraz Hermansson. Taki zestaw pozwolił stosunkowo szybko uzyskać bezpieczną przewagę nad strefą spadkową i choć szczególnie w defensywnie nie wszystko zawsze wyglądało tak, jak powinno (pierwsza liga wyraźnie przerosła Amerykankę Gay, a Kvarnsveden okazał się jedynym zespołem, który ani razu przez cały rok nie zagrał na zero z tyłu), to sam fakt, że w Dalarnie już w październiku można było wziąć głęboki oddech i rozpocząć przygotowania do kolejnego sezonu w Damallsvenskan należy ocenić w kategoriach sukcesu. Podobnie zresztą jak utrzymanie w klubie Chawingi, na którą chrapkę mieli przecież między innymi w Malmö.

Dzień, który zmienił wszystko: 10. sierpnia. Cała Szwecja żyła wówczas brazylijskim laniem i generalnie mało zachęcającą postawą kadry Pii Sundhage w fazie grupowej Igrzysk Olimpijskich, ale uwagę kibiców w Borlänge przyciągnęła tego dnia jeszcze jedna, niezwykle istotna z ich punktu widzenia informacja. Pozyskanie Elisabeth Addo oraz Tiffany Weimer przez beniaminka Damallsvenskan z wiadomych względów nie było wiadomością, od której rozpoczynały się serwisy sportowe, ale runda jesienna uzmysłowiła nam, że był to ruch, który być może definitywnie przesądził losy rywalizacji o utrzymanie w ekstraklasie. Często osamotniona wiosną w swoich ofensywnych poczynaniach Chawinga otrzymała bowiem wsparcie, które uczyniło pierwszą linię Kvarnsveden jedną z najsilniejszych w lidze. O tak jednocześnie efektownym i efektywnym tercecie, rywalki z dolnej połowy ligowej tabeli mogły jedynie pomarzyć.

I co dalej? Nie będziemy przesadnie odkrywczy, jeśli powiemy, że podstawowym zadaniem na zimę będzie utrzymanie w Borlänge Tabithy Chawingi. Napastniczka z Malawi ma wprawdzie ważną umowę z klubem do grudnia 2018, ale wiemy doskonale, że tak naprawdę odetchnąć będzie można dopiero po zamknięciu transferowego okienka. Póki co udało się odrzucić zapytanie z Linköping, ale kto wie, co wydarzy się w przypadku jego ponowienia lub ciekawej oferty zagranicznej. Wiadomo już za to, że z zespołem z Dalarny na pewno pożegnają się Weimer, Toohey oraz Elnicky i z pewnością nie jest to dobra wiadomość dla klubu, który ma ambicje, aby na dłużej zagościć w pierwszoligowej rodzinie. Intensywne poszukiwania piłkarek, które miałyby zastąpić wyżej wymienione trwają w niemal każdym zakątku globu, a ich pierwsze efekty to przyjazd do Borlänge trzech utalentowanych zawodniczek z Bałkanów. Na tym jednak nie koniec zimowej aktywności i pozostaje tylko życzyć, aby włodarzom Kvarnsveden znów udało się ustrzelić transferową “dziesiątkę”.